Het was even
omschakelen. Hoewel Stewie en Sophie wisten dat het anders zou zijn, was het
toch even wennen; van Auckland naar Hong Kong. Een vertroebelde en vermoeide
blik van de lange vlucht en een jetlag hielpen niet mee. Wat ook niet hielp was
binnenkomen op een kamer van een paar vierkante meter, waarbij de vloer nog
onder de haren lag en de badkamer (waar je praktisch gezien kon plassen en
douchen tegelijkertijd) stonk naar lauwe pis. Welkom in Azië!
Ja, het is even je
standaarden bijstellen als je als westerling arriveert in het oosten. Maar gelukkig
doet een goede nachtrust een mens goed en aangezien de bedden (van IKEA
fabrikaat) verder prima waren, waren Stewie en Sophie de volgende dag een stuk
beter in staat om Hong Kong met een frisse en vernieuwde blik te bekijken.
En met die uitgeruste
blik op zak, zagen Stewie en Sophie een immens grote stad, die ze in eerste
instantie wat deed denken aan Tokyo. Hoge gebouwen, veel kantoren, overal
drukte en – natuurlijk – aziaten overal waar je maar kijkt. Maar Hong Kong is
geen Tokyo. Verre van zelfs. Daar waar Tokyo en zijn inwoners blinkend schoon,
strak georganiseerd en extreem beleefd is, is Hong Kong hectisch, druk en niet
altijd even vriendelijk. Wie nog steeds in de veronderstelling is dat alle
aziaten op elkaar lijken, heeft het in dit geval mooi mis.
Maar...als je door de
dikke smogwolk en de eerste cultuurshock heenkijkt, dan blijkt dat onder die
dikke laag een mist een ontzettend gave en verrassende stad te zitten. Hong
Kong is namelijk niet zomaar een metropool, maar eentje die omringd wordt door
groene heuvels en ruimte biedt voor grote parken, verstopte tempels en nog
ontzettend veel meer moois om je een vele dagen bezig te houden (en je ruim te
voorzien van platvoeten en zweetoksels!)
Hoe meer Stewie en
Sophie zagen, des te meer ze de stad begonnen te waarderen. Van de betoverende
Ten Thousand Buddah Monastry, tot de toeristische Peak Tram en van oude
Heritage Trail tot de overtocht met de Star Ferry.
Iedere ochtend werd er
vroeg opgestaan om met wat eten uit de supermarkt in het park te ontbijten en
te bedenken wat er vandaag allemaal gezien en gedaan moest worden. Het is maar
goed dat Stewie en Sophie in dit geval uitkeken op allemaal tai-chi’ende
chinezen, want met zoveel te zien en te doen zou je bijna vergeten dat je af en
toe ook een beetje rust nodig hebt.
Een beetje moe zijn
Stewie en Sophie dan ook wel. Een nieuw continent, nieuwe cultuur, nieuwe
indrukken. Het gaat je niet in de koude (of in dit geval – hete kleffe) kleren
zitten. Maar de eerste omschakeling is gemaakt. En hoewel die in eerste
instantie een beetje stroef ging, lijken ze nu aardig opgewarmd. De eerste
kennismaking is gemaakt en er moet gezegd: dit smaakt naar meer (en dan hebben
ze het niet alleen over het eten)!
Hong Kong is te gek en
het is bijna zonde dat zoveel mensen hier alleen een tussenstop maken en niet
de kans nemen om ook daadwerkelijk uit te stappen en de stad te bekijken.
Gelukkig hebben Stewie en Sophie deze kans wel gepakt en hebben ze nog één dag
om van alles hier te genieten voordat ze doorvliegen naar hun volgende
bestemming: Ho Chi Minh, Vietnam. Hoe het daar zal zijn, dat weten ze niet,
maar aangezien iedereen daar op een brommer schijnt te rijden, moet het met dan
schakelen wel snor zitten. Laat de cultuurshock dus maar komen; Stewie en
Sophie zijn klaar voor de volgende versnelling!
Leuk om te lezen, ben het helemaal met je eens dat HK-ers een andere instelling hebben dan de meeste Aziaten. Maar het is een wereldstad en ik heb er mijn hart aan verpand... jammer dat we elkaar zijn misgelopen!
BeantwoordenVerwijderen