In de ban van de crossing – Stewie en Sophie worden betoverd door de schoonheid van Tongariro National Park

De Tongariro Crossing.

Wanneer je als backpacker in Nieuw Zeeland de buurt komt van Taupo, dan kom je er niet omheen. Overal waar je loopt hoor je deze naam gonsen en welke backpacker je ook spreekt; iedereen lijkt in de ban te zijn van wat ook wel de ‘Best one day walk of New Zealand’ wordt genoemd.

Ooit dé filmlocatie van Lord of the Rings met zijn Mount Doom, het is mede dankzij deze trilogie dat Tongariro National Park een betoverende aantrekkingskracht heeft op iedere reiziger die Nieuw Zeeland aandoet.

‘Heb jij hem al gelopen, waar verbleef je, weet je wat het weer zal zijn voor de komende dagen, gaat de tocht door of niet?’ Het leek in ons hostel nergens anders over te gaan. Zijn het allemaal die hard LOTR-fans, of is die loop echt zo mooi als iedereen beweert? Sophie – die hem al een keer eerder heeft gelopen – wist het wel, maar Stewie was er nog zo net niet van overtuigd. Van hobbits en ringen moet hij sowieso niet zoveel hebben, laat staan van een overgewaardeerde wandeltocht waar iedere dag hordes toeristen op af komen.

Maar goed, aangezien je pas kan oordelen als je het zelf hebt gezien en gelopen, zat er niets anders op dan in de ‘hype’ mee te gaan. Dus vroegen we wie waar had geslapen, hielden we nauwkeurig de weersvoorspellingen in de gaten en vertrokken op een zonnige maandagochtend met onze eigen ‘Bobbit’ richting Whakapapa Village in Tongariro National Park. Zouden ook wij in de ban van de crossing raken?

Het korte maar zeer krachtige antwoord wat we op bovenstaande vraag kunnen geven, is: JA! We hadden de rand van het park nog niet bereikt, of we werden overweldigd door het uitzicht dat we kregen. Ruig landschap, vrijwel vlak en dan ineens – boem - liggen ze daar: de drie toppen Mt. Ruapehu, Mt. Ngarahoe (aka Mt. Doom) en Mt. Tongariro. Bijna niet écht, zo schilderachtig liggen ze erbij. Alle twijfels die Stewie eerst nog had verdwenen als sneeuw onder de zon en Sophie kon alleen maar denken dat dit plaatje nog mooier was dan wat ze zich kon herinneren. Dit is niet zomaar een voormalige filmlocatie, maar een sprookjesachtige filmset die tot leven lijkt te zijn gekomen. En nee, er is geen hobbitliefde nodig om ook maar enigszins in de ban van dit landschap te raken. Je wordt gewoon betoverd waar je bij staat.

Tijd dus om de befaamde crossing te lopen! Een 19,4km lange loop die je van 1100m naar 1900m brengt en weer terug naar 700m. Een flinke tocht (gem. 6-7 uur), maar wel één die je langs vele vulkanische hoogtepunten van het park brengt. Van uitzicht op Mt. Doom, tot het wandelen door een gigantische krater, uitkijken op de helblauwe Emerald Lakes, en het passeren van de indrukwekkende Red Crater.

Dik ingepakt en met voldoende proviand op zak vertrokken we ’s ochtends om 7:00u met de shuttlebus richting de start. En hoewel het weer niet helemaal mee zat (redelijk fris en laaghangende bewolking), gaf dit juist ook wel weer wat extra’s aan deze vulkanische tocht. Door de flarden mist klommen we met stevige pas omhoog, om eenmaal op het hoogtepunt de wolken open te zien trekken en de meest spectaculaire vergezichten te aanschouwen. Wat is dit geweldig mooi! De crossing had ons duidelijk in de ban.

Na een korte lunch (want toch wel fris) bij de Emerald Lakes doken we de mist weer in voor nog een fikse afdaling in de regen. Maar regen of niet, inmiddels kon ons dat weinig meer deren. We hadden ‘my precious’ in volle glorie kunnen aanschouwen en de uren die we daarvoor hadden moeten maken waren het meer dan waard.

Vijfeneenhalf uur nadat we waren gestart kwamen we aan bij het eindpunt. Koud, nat, maar met een prachtfilm op ons netvlies rijker. We moesten toegeven: alle ‘fuss’ die door al die backpackers over deze loop werd gemaakt was absoluut waar. De Tongariro Crossing is een loop die je in Nieuw Zeeland niet mag missen. En als je na afloop dan ook nog in het hoogste ho(s)tel van Nieuw Zeeland met gratis bubbelbad mag bijkomen en vanuit de bar nog een keer kan nagenieten van het filmische uitzicht, dan wil je voor héél even best een beetje een hobbit-lover zijn.