zondag 22 januari 2012

Schapen vangen en flessen vullen – Stewie en Sophie doen hun eerste ervaring op als WWOOF’ers

- ‘En..als jullie dan straks zoveel maanden in Nieuw Zeeland zijn, gaan jullie dan ook nog een beetje werken?’
- ‘Ja, dat zijn we wel van plan. Beetje fruit plukken, misschien wat horeca-dingetjes, maar eigenlijk willen we voornamelijk gaan WWOOF’en.’
- ‘Woef..eh..wat?!’
- ‘WWOOF. Dat staat voor Willing Workers On Organic Farms en is een organisatie die al meer dan twintig jaar bestaat. Je koopt een lidmaatschap voor een jaar en dan krijg je een boek thuis gestuurd met honderden adressen van kleine of grote organische boerderijen waar je kan gaan werken. Je wordt niet in geld uitebetaald, maar in ruil voor 4 tot 6 uur werk per dag krijg je eten en onderdak. Een ideale (en goedkope!) manier om het land te verkennen en om de lokale bevolking te leren kennen.’

En zo geschiedde. Nadat we de eerste twee weken van onze reis voornamelijk in grote steden hadden doorgebracht en vooral veel geld hadden uitgegeven , was het tijd om even wat rustiger aan te doen. Tijd om de stadse wereld achter ons te laten en de handen uit de mouwen te steken. Vakantie vieren is namelijk leuk, maar op ons visum staat natuurlijk niet voor niets de vermelding ‘Working Holiday’. We moesten maar eens aan de slag. Op dus naar ons eerste WWOOF adres!


En daar gingen we. Op naar Purua, een klein stipje op de kaart, ergens in het noorden van Nieuw Zeeland. Maar niet voordat we eerst een kleine detour hadden gemaakt met onze Bob.  We mochten Bob namelijk dan al een paar dagen in ons bezit hebben, een echt fatsoenlijk ritje hadden we nog niet met hem gemaakt. En aangezien we toch pas na zessen in de middle of nowhere hoefden te zijn, konden we mooi even testen of Bob wel echt een goede koop was geweeest en of hij ons onderweg misschien nog naar wat mooie stranden kon leiden. Gelukkig ging dit hem goed af en kreeg Bob van ons de officiële stempel ‘Great Car for Travelling’.

Na een dag vol zon, zee en strand kwamen we uiteindelijk – na aardig wat kleine slingerweggetjes, scherpe bochten en pittige heuvels - rond half 8 aan bij Ciderville. Hier zouden we een kleine week te gast zijn bij Ralph en Violet Riegel. Ralph en Violet zijn oorspronkelijk Duitsers die 10 jaar geleden met hun nu 14-jarige dochter Maria naar Nieuw Zeeland zijn geëmigreerd. Hier, ver weg van de bewoonde wereld, hebben ze nu hun eigen hobbyboerderij, waar ze een aantal dieren houden, wat fruitbomen hebben en Ralph in zijn vrije tijd graag verschillende soorten drank maakt (waaronder natuurlijk cider!).
We werden meer dan vriendelijk ontvangen, kregen een eigen kamer toegewezen en kletsen onder het genot van een maaltijd en een glas zelfgebrouwen cider over hoe ze hier terecht waren gekomen en hoe het is om hier nu te wonen.

Maar we waren hier natuurlijk niet alleen gekomen om te kletsen en cider te drinken. Er moest ook gewerkt worden. Met nog geen ervaring als WWOOF’er en Sanne’s verhalen over fruitplukken in Australië in het achterhoofd, waren we een beetje bang dat we de volgende ochtend om 6:00 uur naast ons bed moesten staan om keihard aan de slag te gaan. Gelukkig bleek dit al snel reuze mee te vallen. Omdat de boerderij van Violet en Ralph niet hun kostwinning is, maar vooral hobby en onderhoud, was het werkritme wat ze aanhielden erg easy going. ’s Ochtends stonden we rond half negen op. Om half tien werd er rustig ontbeten en nadat het plan voor de dag was doorgesproken gingen we uiteindelijk uiteindelijk tussen half elf en elf uur aan de slag. Met een korte pauze tussendoor werkten we door tot een uur of drie en daarna waren we vrij om te doen en laten wat we wilden.


 En wat we dan deden op zo’n dag?
Sjoerd was meestal buiten bezig met stenen sjouwen, verven en hout verplaatsen, en Sanne hield zich in de garage bezig met flessen schoonmaken, labelen en vullen met schnaps (een goede taakverdeling – aldus Sanne). Maar niet alleen om het huis waren we bezig. Zo hebben we ook een beetje de ‘cowboy’ in onszelf ontdekt met schapen vangen en dieren voederen. Je bent immers niet voor niets op het platteland!
En wanneer we dan klaar waren met werk gingen we meestal aan de wandel om de rest van het terrein te verkennen. Met een stuk grond van ongeveer 35 hectare, kan je namelijk iedere dag wel een nieuw stuk bos, weide of heuvel ontdekken. Best een aparte ervaring om mee te maken. Afgezien van een paar andere boerderijen is er verder namelijk niets. Overal waar je kijkt zie je land, bomen en bush (en ’s nachts de melkweg met duizenden sterren boven je hoofd). Bovendien is het zo ontzettend stil en rustig. Het enige wat je hoort zijn koeien, schapen, blaffende honden en heel af en toe een auto. Een groter contrast hadden we na Tokyo niet kunnen krijgen.

De enige keren dat we van het terrein af zijn geweest zijn de dagen dat Ralph ons mee heeft genomen naar de Abbey Caves en we met Violet een wandeling hebben gemaakt naar een vuurtoren in Tutukaka.
 Vooral de grotten waren absoluut te gek. Je moest even klimmen, klauteren, kruipen en bijna tot je middel in het water, maar dan werd je wel met een ontzettend gaaf schouwspel beloond. Denk aan de Droomvlucht in de Efteling, maar dan in het echt. Zodra we onze hoofdlampjes uit deden waren ze daar: glowworms. Met honderden tegelijk. Fonkelend boven ons hoofd. Alsof iemand een sterrenhemel in een grot had willen plaatsen. Een hele gave ervaring om mee te maken, dus een Thaise curry van onze hand als bedankje was hierbij zeker wel op zijn plaats.

Maar zoals er wel wordt gezegd: aan alle goede dingen komt een eind. Zo ook aan ons verblijf op Ciderville. Het was een heerlijke week, waarin niet eens zo hard hebben gewerkt, maar des te meer hebben genoten. Super gastvrije ‘gastouders’, heerlijk eten, nieuwe ervaringen en mooie herinneringen om (samen met een fles schnaps, cider en jägermaister) mee te nemen. Het eerste WWOOF adres zeggen we gedag, maar er zullen er zeker nog meer volgen. Maar niet voordat we eerst meer van het noordelijkste deel van Nieuw Zeeland hebben verkend. Want, zoals op ons visum staat beschreven: we zijn immers niet voor niets op een Working Holiday.


ps: Meer weten over hoe cider wordt gemaakt? Bekijk dan ook het filmpje op Nieuwsgierig Aagje.

5 opmerkingen:

  1. Klinkt echt super, die week. Je bent lekker bezig, leert wat bij, je ziet wat van de omgeving tegen kost en inwoning. Hele mooie regeling, zo!
    S van het VF.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. geweldig leuk om zo een beetje mee te mogen reizen met jullie.
    Liefs,
    Albert en Ria.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wij geneiten met jullie mee, en zijn benieuwd naar jullie volgende stop. veel liefs mama

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Leuk om te lezen! Ik vraag me af wie van jullie twee de schrijver is, of schrijven jullie allebei graag?

    Alles is goed in de Emmalaan. Ik neem aan dat jullie bed vooral kraakt van plezier? Goeiesmorgen, mijn eigen bed is geruisloos vergeleken met deze hier...

    Ik zal jullie avonturen blijven volgen, in zoverre de uni mij daar voldoende vrije tijd voor schenkt...

    Groetjes,

    Jeroen

    BeantwoordenVerwijderen