Een hele lijst én.. een lijst die we graag helemaal af wilden vinken. Dus na het maken van een strakke weekplanning was het gaan met die banaan! Vier dagen lang hebben we vol energie van hot naar her gerend om al bovenstaande hoogtepunten te bezoeken. We waren nog niet van de ene verbazing bekomen, of we vielen alweer met onze nieuwsgierige neusjes in de volgende.
Maar na zoveel sightseeing en nog een lichte jetlag achter de kiezen, wil je af en toe ook een beetje bijkomen. Even opladen en weg van de drukte van deze gigantische grote en indrukwekkende stad. Gelukkig hadden we hiervoor ook nog een (letterlijke) hotspot op onze to-do-list staan: een bezoek aan een echte Japanse Onsen. Dit is een openbaar badhuis met water uit natuurlijke warmwaterbronnen, waar Japanners eens in de zoveel tijd naartoe gaan om zich te wassen, samen te komen en even heerlijk te ontspannen. Nou, dat klonk onze moeie voetjes en verkleumde handjes wel goed in de oren!
Maar goed, wat neem je mee naar zo´n badhuis? Hoewel in de Lonely Planet vrij nauwkeurig beschreven stond aan welke regels je je moet houden, kwam nergens in die beschrijving naar voren of je eigenlijk badkleding aan moest, slippers verplicht zijn en of mannen en vrouwen zich uberhaupt wel samen mogen wassen in het badhuis. Tja, wat doe je dan? Ervan uitgaande dat die beleefde Japannertjes zich vast niet zomaar poedeltjenaakt zouden tonen, pakten we onze zwemkleding en handdoeken in en gingen we op zoek naar het kleine steegje waar de Jakotsu-Yu onsen verborgen zou liggen.
Ja, en zoals het tot nu toe met bijna al onze Japanse ervaringen was vergaan, bleek ook nu onze inschatting weer totaal verkeerd. Eenmaal de onsen gevonden en de entree betaald, bleek al gauw dat onze zwembroek en bikini totaal overbodig waren en dat mannen en vrouwen meteen na de ingang gescheiden verder gingen voor het badritueel. ‘Nou, ehh...tot over een uurtje dan maar?’
Daar sta je dan: een beetje onwennig, in een kleedkamer vol naakte of halfontklede Japanners. Langzaam kijk je om je heen en denk je: ‘Waarom vonden we dit ook alweer zo’n goed idee? Gaat dit echt ontspannend werken?’ Tja, als je het niet probeert weet je het nooit.
Kleren uit dan maar. En in je blootje achter de rest van de naakte lijven aan. Een krukje en een teiltje erbij en dan af en toe maar een beetje spieken hoe zij het doen. Eerst bij de kleine douches zitten en je van top tot teen grondig wassen. Bij gebrek aan zelfmeegebrachte zeep of shampoo, maar met de hand overal even langs en hopen dat ze ons er als onreine westerlingen niet uit zouden gooien (‘vieze toeristen!’, hoorden we ze al denken).
Nadat we het wasritueel hadden overleefd was het tijd voor het echte werk: de warme baden. Omdat het een kleine ‘neighbourhood onsen’ was die we hadden uitgekozen, was het gehele badhuis vrij klein en bestond het badgedeelte voor zowel de mannen als de vrouwen uit drie verschillende baden met temperaturen variërend van 16 graden in het koudste bad, tot dik 45 graden in het warmste. Allen met natuurlijk mineraalrijk donker (bijna zwart!) water. Daarnaast kon je nog gebruik maken van heerlijke massagestralen én – we liegen niet – een elektrisch bad! Een stuk bad waarin het net lijkt alsof je in waterbron met sidderalen aan het zwemmen bent. Heel apart en hoewel niet geheel prettig, toch ook wel weer op een vreemde manier ontspannend.
Het is echter niet het donkere water of de elektrische stralen die ons van de onsen het meest is bijgebleven. Dat was – voor Sanne althans – het contact met de Japanners zelf. Zoals in de Lonely Planet beschreven staat, is de onsen naast een plek voor ontspanning ook een plek om gezellig samen te komen en bij te kletsen. En dat was in het vrouwengedeelte van dit badhuis goed te merken.
Vrijwel meteen nadat het eerste westerse teentje het warme water had geraakt, begon een Japanse vrouw in haar beste Engels een praatje aan te knopen. Aangezien het beste Engels van de meeste Japanners niet verder reikt dan ‘Hello’ en ‘Thank you’, kwam het gesprek in eerste instantie wat lastig op gang. Maar.. het ijs was gebroken. Met handen en voeten raakten we enigzins aan de praat en wist ik te vertellen dat dit mijn eerste keer was in Japan en de eerste keer dat ik in een Japanse onsen was. Niet veel later hadden ook andere Japanse vrouwtjes dit westerse naakte meisje ontdekt en werd er – voor zover dat met de taalbarrière kon – aardig wat afgekletst. Dat ze geen idee hadden wat Holland (‘Poland?’) of The Netherlands was kon me niet deren. Wat geweldig om op deze manier het échte Japan met haar mensen te leren kennen.
Wat we hadden gehoopt, bleek in dit geval in het echt ook waar: we waren er echt even helemaal uit en het was alsof bij deze kleine oase de drukte van Tokyo even heel ver weg leek en we een stukje van het echte Japan hadden mogen ontdekken. Wat een ontzettende lieve en vriendelijke mensen en hoe mooi om op deze manier – helemaal naakt – een keer echt contact te kunnen maken.Gelukkig had ik als blijk van dank nog wat Hollandse klompjes in mijn jaszak zitten, waar ik vooral een oud Japans vrouwtje ontzettend blij mee heb kunnen maken. En hoewel zelfs ‘Thank you’ niet in haar Engelse vocabulair voorkwam, zeiden haar glimlach en lichaamstaal genoeg.
Met een rozig lijf, maar een hoofd vol blije adrenaline kwamen we uiteindelijk weer naar buiten. Dit was echt heel bijzonder!
Dus mocht je ooit in Tokyo zijn en echt up, close and personal met de locals wilt gaan (en niet bang bent voor een beetje naakt); ga dan vooral naar een onsen. Het is goedkoop, ontspannend en, wie weet, ontdek ook jij wel een stukje van het echte ‘Japan’ in deze grote metropool.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten